çoğunlukla akşam saatlerinde gelen bir melankoliyle içimde bir şeyler yazma isteği alevleniyor. ancak kendime olan güvensizliğim mi bunu engelliyor yoksa gerçekten duygularımı dile getirmekte yetersiz miyim anlayamıyorum.
anlayamadığım çok şey var benim. anlayamadığım ne kadar çok şey var benim! neden peki? herkes her şeyden anlıyor. ben neden böyleyim? kendimi yetiştirmek için uğraşıyorum oysa. neden bir türlü diğerleri gibi olamıyorum? ne yapmam gerekiyor? bir şeyleri kaçırmışım gibi hissediyorum. sanki herkesin hayat hakkında her şeyi öğrendiği bir an varmış da ben orayı kaçırmışım, eksik kalmışım gibi. bunca insan bunca şeyi biliyor da ben dünyaya yeni gelmişim gibi.
davetsiz misafir. repliksiz oyuncu. kitapsız yazar. dilsiz şarkıcı. ağlayan palyaço.
kimsesiz bir kalabalık.
ne olduğunu da ne olmadığını da çözememiş biriyim.
ben kimim?
