Önce yol sonra yoldaş demiş şair ve eklemiş yolun güzelliği yoldaşın güzelliğinden gelir diye de. Sahi yolu güzelleştiren ve yürümeyi katlanır kılan da birlikte yürüdüğümüz insanlar değil midir? Soluk soluğa kalınca bir omuz değil midir bizi dinlendiren? Sağanak bir yağmurda şemsiyesini paylaşan ve ardından oluşan gökkuşağının heyecanını bizimle paylaşan değil midir yoldaş? İyi günler de mutluluğuyla, kötü günler de ise desteğiyle bizimle olan mıdır yoldaş? Yoksa hep kalbinde hissettiğin midir?
Hayat hemen hemen zorluklarla mücadele etmeye iter insanı, güzel şeyleri sunmakta biraz tedbirli davranır. Mesela, kimi zaman yoluna bir yoldaş vermeyip yalnızlığa mahkum eder seni. Ya da yürüdüğün yoldaş senin yolundan çekiliverir bir anda. Anlam veremezsin, dahası yürümek de içinden gelmez. Düşer kalırsın yol kenarına. Kimileri seni o yolda bırakıp giderken, kimileri bir dost selamıyla tutar ellerinden. Onunla yolu yürürken farketmezsin ne kadar geçmiş zaman, ne kadar yol yürümüş insan idrak edemezsin. Ama bilirsin ki o yollara hep çiçekler ekilmiş, hafif bir bahar esintisi kaplamış her yanı. Güneş tepeden selamlamış sizi. Yolun güzelleşmiş çünkü yoldaşın güzelliğinden güzellik katmış yürüdüğün yollara.
Hayatın bana kışı sunduğu dönemlerdi, iş hayatım ve özel hayatım zaman zaman beni köşeye itiyordu. Dahası, hayat ısrarla beni yalnız yürütmeye çalışıyor ve güzel şeyleri sunarken pinti davranıyordu. Bir dost selamı ama gerçekten içten bir dost selamı, bekliyordum. Gelen geçen onca insan, kuru bir selamla geldi geçti, içten selamlar olduğuna inandıklarım da bir noktada bütün içtenliğini yitirdi. Zor zamanlardı ve herkes çıkar ilişkisi içerisindeydi. Birisini sevdiğim zaman, onu menfaat beklemeksizin tüm kalbimle sever ve desteklerim. Bu, hayatımın her alanında böyledir. Politik davranamam ve ne kadar üzülürsem üzüleyim rahat olan vicdanım beni ayağa kaldırır. O dönemlerde bir seçim yapmak zorundaydım, ya gerçekten vicdanımın sesini bastırıp yoluma kör bir şekilde devam edecektim ya da halen iyi insanların olduğuna inanacak bir sebep bulup vicdanımın sesiyle yaşayacaktım.
İşte, o sıralar yürüdüğüm o yolda tanıdık bir bakış, yakaladım. Ürkek ve tedirgin yaklaşımımla, dost selamına karşılık verdim. İnsan bilemiyorki ilerde bu selamın hangi güzellikleri beraberinde getireceğini. O selam, bana bu hayatta bir kardeş kazandırdı. Yürüdüğüm tüm yolda bana güzelliğiyle eşlik etti. Önce yoldaş sonra yol demişti ya şair, ben yoldaşımla görmediğim bilmediğim yollardan geçtim korkmadan, beraber gökyüzüne bakıp yıldızları da saydım, onunla bir gökkuşağı sevinci de yaşadım. Bazen, beraber yokuş çıktık, ikimiz de çok yorulduk ama omuz omuza dinlendik. Bazen, kendimizden önce birbirimizi düşündük, derdimizi dert edindik. Beraber gülüşler de yakaladık, gözyaşlarımızı da sildik.
Ben, yürüdüğüm yolda en güzel yoldaşı ve en güzel kardeşi buldum. O, benim hayatımda şans olarak saydığım nadide insanlardan…
Onunla aramda kilometreler var artık ama kimse yan yana yürümediğimizi iddia etmesin. O halen benim yanımda, halen ellerimden tutuyor. Ve kimse onun yanında olmadığımı söylemesin, ben hep onun yanındayım ve bu hiç değişmeyecek. Belki, her zaman yaptığım gibi ona kocaman sarılamayacağım, onunla doyasıya uğraşamayacağım ve belki, onu her gün göremeyeceğim ama o her zaman benim kalbimin en güzel yerinde benimle olacak. Yıllar da geçse o her zaman benim yolumun en ayrıcalıklı yoldaşı olarak kalacak. Biz, halen beraber yolculuk yapıyoruz.
Aramıza giren mesafeler, bizi daha da bağlıyor birbirimize, iyi ki tanıdım seni kardeşim. İyi ki o gülen gözlerin benimle anlaştı. Hayat, bana mükemmel bir dost verdi, tüm çıkar ilişkilerinin aksine hayat bana, tüm samimiyetiyle herhangi bir beklentisi olmadan uzanan dost eli sundu.
Benim güzel dostum Sümeyye, senin için hep iyi şeyleri diliyorum. Hayatın seni incitmemesini ve yormamasını umut ediyorum. Hayallerine kavuşacağına inancım tam olmakla, o gün geldiğinde seni en önde büyük bir gururla alkışlayacağım. Hayatın seni yormaması için elinden tutup seninle yürüyeceğim, bazen düşeceğiz önce seni kaldıracağım, sen mutlu olduğunda seninle o sevinci paylaşıyor olacağım, hayat seni üzmesin isterim ama üzüldüğünde seninle ağlayıp yine seni güldürmek için çeşitli saçmalıklar yapacağım. Gittiğim yerlerde senin sevdiğin şeyleri sen seversin diye yine alıp sana koşarak geleceğim. Seni çok özleyeceğim ve sırf bu yüzden yanına geleceğim…
Can dostum, kış güneşinde açan çiçeğim, yoldaşım, kardeşim… Seni çok seviyorum, iyi ki varsın…
Not: Burada kalsın istedim.
