Buzdan saraylar kurmuş oturuyorsun tahtında
Ancak bilemezsin ne var bahtında
Bakışların soğuk donuk ve keskinini
Sende bulmak da varmış
Gözlerinde görürüm vahşetin türlüsünü
Dudakların mühürlü bir dehşetin türküsü
Nice perde inse de gözlerime
Duyarım ölümün sesini sözlerinden
Sessizliğin ürpertiyor beni
Bir tehlike seziyorum
Kurumuş dudaklarından
Tenin ölüme susatıyor beni
Sevginin böylesi olur değil ki
Bağırmak istiyorum donmuş nehirlerine sensizliğimi
Ancak ölüm götürür beni sana
Ancak ölüm götürür biliyorum
Yine de senin gibi
Benliğimi buza sermek istemiyorum
Bu seni dayanıklı kılıyor hayata karşı biliyorum
Fakat dayanmak için bunca sıkıntıya
Yer altından ölümü çağırıyorsun
Ölümü şah damarından yakın tutuyorsun
Görüyorum
Çiçeklerim kuruyor
Türlü kuşlar terk ediyor
Sende kurduğum vahayı
Artık kimsecikler kalmadı
Yalnız ben bekliyorum
Bu buzdan sahrayı
