Düşünsenize hiçbir şey farketmeden telefonlara bağımlı bir şekilde ömrümüzü tükettiğimizi.. düşüncesi bile çok kötü. Ama hala çoğumuz hayatını bu şekilde devam ettiriyor. Artık özümüze dönmemiz gerek. Hayatta küçük/büyük o kadar güzel şeyler var ki…
Bahar geldi, kuşların cıvıl cıvıl sesleri , güneşin yüzümüze yumuşak dokunuşları , mis gibi havada yürüğümüz yollar , deniz dalgalarının sahile vuruş sesleri… Gözünüzü 1-2 dakika kapatıp olanı biteni işitmeniz ruhunuza o kadar güzel geliyor ki..
Sadece artık daha huzurlu, insan ilikşilerinin sağlıklı olduğu, bol gülümsemeli, bol kahkahalı… bir yaşam olsun istiyorum. Bütün ömrümüz resmen ellerimizden kayıp gidiyor.
İnsanlar acımasız , duyguları körelmiş, mutsuz, depresif, alaycı, tembel, güvensiz, sevgisiz, umursamaz, kötü niyetli… Artık özümüze dönmeliyiz, her şeyi mahvediyoruz.
Size soruyorum sizce bunu düzelmek bizden başlamaz mı ? Herkes farkına varıp kendini düzeltse her şey daha güzel olacak. HAYAT ANLAMLI YAŞANMASI GERKEN BİR SÜREÇ DEĞİL MİDİR ?
Yaşadığımız hayatın farkına varmamız gerek..
