Anlatmak istediklerimize karşılık gelen bazı öyle cümleler vardır ki; onları bulduğumuzda, sanki uzun süre görmediğimiz bir dostumuz ile buluşup, uzun ve tatlı bir sohbet ile hasret gidermiş gibi hissederiz kendimizi! İşte tam da bugün, birbiri ardına sıralanan birçok kelime içerisinden sesi en yüksek çıkan, en iyi hitabet yeteneğine sahip olan o cümlelerden sadece biri ile karşınızdayım:
“Ayn-ür rızâ ile bakmak!”.
Bir toplum içerisinde yaşayan insan, etrafındakiler ile sürekli etkileşim halindedir ve farklı şekillerde iletişim kurmaktadır. Alıcı, ağızdan çıkan ile beden dili arasında tutarsızlık hissettiğinde, durumu samimiyetsizlik olarak adlandırır. Yani kullandığımız beden dili ( alıcının bilinçaltında oluşturduğumuz izlenim ), aslında onun kulağına kim olduğumuzu fısıldamaktadır.
Örneğin kimi cüretkâr bakışlar vardır, sanki abanıverir. Kafanı çevirip, yolunu değiştirsen de, bir süre mide bulandırıcı o etki devam eder. Kimi bakışlar vardır, küf kokar; sözlerin aksini bas bas bağırır! Ve kimi öyle bakışlar vardır ki, içinden geldiği gibi davranmanın tüm kapıları açılıverir önünde! Sanki uzun süredir aradığın bir adresin tam da önünde durur vaziyette bulursun kendini…
Osmanlıca bir kelime olan “ ayn-ür rızâ” da; “kusur aramadan, muhabbet ile bakan gözler” demek.
Evet, müşerref olanların kendini özel, henüz tanışmamış olanların ise eksikliğini hissettiği, “güzel bakmak” denilen bir kavramdan bahsediyorum sizlere. Sevgi dolu gözlerle, içtenlikle, insanca, sohbetle, eksik aramadan…
Mevlana diyor ki :“ Kusur bulmak için bakma birine, bulmak için bakarsan bulursun. Kusuru örtmeyi marifet edin kendine, işte o zaman kusursuz olursun”.
Belki de sevgiye giden yollardan biri de, bunu başarmaktan geçiyordur…
