Bütün mevsimlerin yaşandığı fakat sadece beyaz örtü görmeyen bir yer var biliyorum.İzmirin merkezinde görsel şölenlere sahip tam bir kültür merkezi Konak.Güneşin doğuşundan batışına kadar bir günlük bir yola başlamadan önce sırt çantamıza kameramızı ve vazgeçilmez olan kulaklığımızı almayı unutmuyoruz.Sabahın erken saatlerinde Alsakta buluveriyoruz kendimizi.Güneşin doğuşu harika manzara yaratıyor suyun üzerinde turunculuk her yere yayılmış .Hemen bu unutulmaz anı kaydediyoruz ve devam ediyoruz.
Bir sonraki durağımızı karar vermeye çalışırken acıkan karnımız bize yolumuzu gösteriyor.Bu şehirde kahvaltının vazgeçilmezi boyozu düşündükçe acıkıyoruz.Yolumuzun üzerinde Alsancakta olan Dostlar Fırınına adım atıyoruz.Boyoz kokularıyla birlikte boyozlarımızı yiyoruz.Yürümeye başladığımız bu anlarda karşımızdaki lokma araçları tekrar karnımızı acıktırıyor bu manzara karşısında kendimi tutamıyorum minik karanfil ağdalı lokmalardan alıyorum bence gayet lezzetli. Çok yedik biraz hızlı yürümeye ne dersiniz? Bir sonraki durağa geçelim.
Kültürpark ‘ a doğa ile sanatın uyumuna götürmek istiyorum sizi .Çokça yeşil alana sahip olan bu alan ve İzmirin merkesinde İzmirlilere nefes aldıran bir park diyebilirim.2001 yılında yapılan Halikarnas Balıkçılığı Bitkiği sanata duyulan sevginin bir göstergesi.Ayrıca Balıkçı ’nın buraya kendi elleriyle diktiği sombra ağacı da bizi karşılıyor.Kuş sesleriyle yürüken etraftaki heykellere de bakmadan edemiyorum Atatürk başta olmak üzere İnönü,Nazım Hikmet ve yatan kadın heykellerini inceliyorum.İncelerken bacağımda bir hareketliklik hissediyorum benden sevgi isteyen bir kediyle karşılaşıyorum onu sevdikten sonra yoluma devam ediyorum. Hemen önümüzde yer alan Sevgi Yoluna ilerliyoruz tabi önce khvemizi almayı unutmuyoruz.Yürürken insanların güleryüzlü olması sizi şaşırtmasın modern insanın bencilliği ve soğukluğundan uzak bir diyar burası.O yüzden içinizi ısıtacak diyorum ya.Birden kendimi Saat Kulesinde buluyorum kuşların uçuşu insanların onlara gevrek atması görülmeye değer bir an. İnsanları gibi hayvanlarıda sıcakkanlı burada.
Bu şehrin en hüzünlü belki de en hüzünlü yerine götürücem şimdi sizi. Genellikle hüznün bazende sevincin yer aldığı yer.Şuan Basmanedeyim bir banka oturmadan önce seyyar satıcıdan bir gevrek ve yanına da ayran alıyorum boş bir banka oturuyorum.Kulaklığım kulağımda günün ortasını biraz geçtik yavaş bir şarkı eşliğinde etrafı izliyorum . Burası konum olarak sıcak bir şehrin soğuk bir havasına sahip.Vedalara alışkın bir yerdeyim.Saatin nasıl geçtiğini anlamıyorum güneş batmak üzere olduğunu fark ediyorum hemen yola koyuluyorum.İlk başta güneşin doğuşundan batışına kadar lokasyon çizmiştik son durağımıza varmış bulunmaktayım.Kordon boyundayız güneş yavaş yavaş kaybolurken arkasında bıraktığı kızıllık etrafa saçılmış su kızıl renge dönüşmüş buluyoruz.
Şaşırmıyorum bu görüntü karşısında ocak ayında içimi ısıtıyor bu görüntü.Bazen kaçamaklara ihtiyaç duyarız bu anlarda ne hissetmek istersek o yöne kayar ayaklarımız. Sanırım ben bugün biraz sessiz ve huzurlu hissetmek istedim ve buna sizlerde tanık oldunuz. Bir sonraki yazılarda görüşmek üzere.
