Ne yapacağımı bilemiyorum. Bakın bilmiyorum demiyorum. Bilemiyorum. Aklımdan binlerce yol geçiyor ve hepsini yapmak hepsini denemek istiyorum. Hangisini daha çok istediğimi hangisini daha çok istediğimi bilmiyorum. Evet bunu bilmiyorum. Hayat yaşanarak öğrenilen saçma sapan bir şey. Hayat üzülerek ve delirerek öğrenilen bir şey. Peki ama deliler nasıl yaşıyor? Benim öğrendiğim kadarıyla yaşayamıyor. Yaşadığını sanıyor. Bizzat kendim deneyimliyorum sanırım. En mantıksız ama en istediğim yolu seçiyorum. Yaşamaya çalışmak için bir umudumun olması benim de istediğim bir şeyin olabilmesi için. Bir ışık istiyorum. Başkalarının istediğini değil de kendimin istediğini istemek istiyorum. Hem de yanlış olduğunu bile bile. Umut kelimesi de çok garip bir kelime.
PARADOKS MU DEDİK ACABA ?
