Bazen gerçekten sorguluyorum. Acaba benim kafam gerçekten çalışmıyor mu? Yoksa özgüvenimi mi yitirdim. Belki de kafam çalışmıyordur. Anlam veremiyorum. Her şey içinde çok yorgun hissediyorum. Garip tarafı hayatımda ilk defa mental olarak daha isteksizim. Düzenli hayata geçmek için yarın ilk adımı atacağım. Artık sadece vücudum yorulsun istiyorum. Gerçekten çok yorgunum. Dinlenmek için sürekli bilgisayar oyunu oynayıp yatıp uyumak mantıklı değil. Ama farklı yaptığım hiçbir şey yok. Yarın dönüm noktası mı olur daha da mı bataklığa gideriz bilmiyorum. Denemek zorundayım. Hiçbir şey yapmadan durmak hiçbir fayda sağlamıyor. Her gece sabahlara kadar düşünüp delirmek fayda etmiyor. Hayatımın kayboluşunu tekrar film şeridi gibi izlemek beni öldürüyor. Merdivenlerden bile hızlı çıkamamak beni üzüyor. Bazı konularda üstüme gelinmesi yoruyor. Hayatta en sevdiğim insanın bana destek olmayı aklının ucundan bile geçirmiyor gibi davranması beni kırıyor. Her gün iyileşip her gün kırılıyorum. Kimine göre çok safım. Kimine göre çok güçlü. Bana sorarsanız çok aşığım. O kadar ne yazdığımı bilmiyorum ki anlatamam diyeceğim ama anlatabilirim. Zaten okuyunca anlaşılıyor. Geri dönüp düzeltir miyim ? Tabiki de düzeltemem. Burayı dert kapım olarak gördüğüm için çokta önemsemiyorum. İçimi döküp gidiyorum. Bugün de bu kadar dökeceğim. Sadece bazı yazamadığım şeyler çok canımı sıkıyor. Bazen hakaretler işitiyorum. Ağır ithamlar altında kalıyorum. Değersizleştiriliyorum. Ama olsun. Hayat her şeye rağmen yaşanmalı.
İlginizi Çekebilir
