ANNE DİYOR BÜTÜN MEVSİMLER

Kışın bitimini kutluyor ağaçlar.
Bir doğumun habercisi bütün tomurcuklar.
Ve ben oturmuş dışarıda yazı selamlayan  annemin arkasından bakıyorum,
Bütün dünya o bana dönük olan sırtta gizli sanki.
Geçmişin acıları, yaşanmışlıklar , bir babaya duyulan özlem ve en çokta kırgınlıklar var.
Annemi görseniz asla yıkılmaz dersiniz  cesur , gururlu , destan gibi bir kadın.
Oysa anneler hep ağlar ama biz kendi çığlıklarımızdan, hiçbir ses duymayız.
Oysa anneler hep ağlar ,
Bundandır cennetin ayakları altında olması 
Cünkü bütün o birikmiş göz yaşları yıkar bu kirlenmiş dünyayı. 
Bir gün öldüğümde senin kokunla yıkasınlar beni ki ,melekler cehennem kapılarını açamasın bana.
Ve bir gün öldüğümde senin kokunla yıkasınlar beni ki acılarımı seni düşünerek unutayim anne.