Yaşam ve Ölüm arasında ne tür bir bağ vardır hiç düşündünüz mü?
Aslında Yaşam ve Ölüm kardeşten bile daha yakın olabilir birbirine.
Peki ya yaşam nedir ve biz doğru mu yaşıyoruz? Yaşamak mutluluktur, kendini mutlu hisetmeyen kimse ben yaşıyorum diyemez zaten içinden gelmez. Hayatın boyunca seni kısıtlayan birilerinin olması, senin de onlara boyun eymen karşılığında mutsuz olursun aslında. Değişir, ama bu kişiler genellikle anne, babalar olur hayatlarımızda “okula git oku, işe gir çalış, zamanın geldi evlen, bize torun verin v.s” bir kere bile mutlu musun? sorusunu duyamazsın. Mutsuzluk böyle başlar boyun eğmekle, sonrasında zaten kabuğundan çıkamazsın ve yaşlandıktan sonra da bir değerin kalmaz.
Ölümü ise yaşama bağlayan nokta bıkkınlıktır, yorgunluk, yalnızlıktır.
Ölümü bazılarımız hafife alırız basit görünür gözümüze, ama çok çetin bir yoldur ölüme giden yol.
İki tür ölüm vardır benim gözümde ölüme hazır olmak ve ölümden kaçmak. Ölüme hazır olmak hayatta her şeyi yaşamış olmak “artık ölsemde her şeyi yaşadım” diye bilmek. Ölümden kaçmak aslında en zorudur ölümden kaçmak, çünkü sende bilirsin bir kaçış olmadığını.
Peki ya niye kaçarız? Bunu şöyle anlata bilirim ki, hayatını yaşayamamış, hayallerini gerçekleştirememiş insanların her zaman gözleri arkada kalır, hep zamanı olduğunu düşünerek yaşar, ama o gün geldiğinde zamanını tükettiğinin farkına varır ve korkarak kaçmak ister.
Yaşam ve Ölüm birborinden farklı görünen iki kardeştir. Onların farkı ise birinin verdiğini diğerinin almasıdır. Bir de bu yönden bakalım hangisi daha kötüdür?
YAŞAM sana hayatı sunar, ama yaşamın boyunca acı,keder,işgence yaşatır.
ÖLÜM sana hiç bir şey sunmadan beni düşünerek yaşa der, zamanının değerini bil der ve zamanın dolduğunda acılarına son verir.
Bazen hayatımızda iyi gördüğümüz kötü, kötü gördüğümüz ise iyi olabiliyor.
