Sonra anlamsız gelecek bazı şeyler…
Tek başına doğduğu gibi tek başına ölecek ademoğlu
Ölüme bir adım daha yaklaştığında anlayacak bazı şeyleri
Acabaları yer edinecek aklına belki de keşkeleri
Sahi benden ne kaldı geriye?
Ne bıraktım ardımda…
Bir avuç toprak mı benden kalan?
Noldu benim yaşanmışlıklarıma, hayallerime?
Yer edindim mi birinin gönlünde?
Yer aldın mı gülüşlerinde?
Sahi bir avuç toprak mı oldum bu handa?
Bir avuç toprak mı avutacak sevenlerimi?
Keşkeleri pişmanlıkları olanlar bir avuç toprağa mı yalvaracak bağışlanma dileyecek?
Ne acı o bir avuç toprak ses vermeyecek kimseye
Adımın değdiği cümleler silinmiş, adeta hiç var olmamış gibi…
Oysa bir zamanlar ben de vardım bu handa etimle kanımla
Şimdi anladım işte ölüm kokuyormuş bedenim
Bu yüzden bir avuç toprak olmuşum ben bu handa
