Gecenin bir yarısı uykularımı yarım bırakıp nefesimi kesen bu duyguyu hissetmeyeli baya uzun zaman olmuştu.
En son sevdiğim adam tarafından yarım bırakıldığımda bu hislerle baş başa kalmış, günlerce ağlamama rağmen içimin acısı hiç dinmemişti.
Aylardır aynı gökyüzünün altında ayrı günlere uyanıyoruz.
Hayallerimize hesap veremiyoruz, nasıl deriz ” birimiz vazgeçti, diğerimiz bitti”
demez mi bize ” sevmeyi beceremiyorsanız hayal neden kuruyorsunuz?” Ne yaparsam yapayım içimin bir parçası hala onu sevmeye devam ediyor ve gecenin bir yarısı içime özlemini dolduruyor.
İyi değilim, sanırım yazmazsam da hiç iyi olmayacağım.
Uykularımı kaçırmasın diye geceleri yazdıklarıma hapsetmeye karar verdim onu.
Ondan nefret ettiğimi düşünüyor hatta o kadar çabuk elimi çektim ki ellerinden onu geçen yıllarda da sevmediğimi düşündü.
Çok sevdim…
Her gece ona olan özlemim içime dolarken,nefesim kesilene kadar ağladığımda o sadece benim onu sevmediğimi düşündü.
Bir gün denk gelirse, bu yazdıklarımı okursa öğrenecek onsuz nasıl olduğumu..
Ben iyi değilim, hiç iyi değilim.
Sensiz her gece de iyi olmuyorum,sen bilmiyorsun.
Ama şunu bil bu yazdıklarımla biraz daha atacağım seni içimden,
Geriye sen bile kalmayacaksın.
Şimdi ağlarım,yarın gülerim belki bazen gülerken ağlarım.
Ama öyle ya da böyle sen başkasının yanında açarken gözlerini, ben seni sevmeye devam edemem.
‘Seni sevmek’ hissini öldüreceğim içimde..
seni sevmeyeceğim.
