herkesin elbet bir dönüm noktası vardır veya olacaktır hayatı anlamaya başladığı o evrede insanlara, hayata hatta kendine olan bakış açısı bile zamanla değişmeye başlayacak
o evreye gelene kadar aslında birçok insan tanımaya başlıyoruz belki güzel dostluklar ediniyoruz belki de hiç ummadığımız insanlardan darbe alıyoruz. insanlara güvenmek kötü bir şey değil kötü olan hayatımıza giren her insana 10 puan vererek alıyoruz her bir kırılma noktasında bu puan düşüyor ve giden tüketilen bizden oluyor
o dönüm noktasını yaşadıktan sonra artık insanlara 1 puan vererek hayatıma dahil ediyorum bana kattıklarıyla birlikte bu puan yükseliyor ve bu sefer kaybetmek yerine kazanıyorum
insanlara koşulsuz sevgi göstererek, kırılgan noktalarımızı onlara açarak, karşılığı olmayan bi değeri hissettirerek ve bunun gibi birçok hareket aslında bir hata değil. pişman olmamızı gerektirecek hiç değil. insanları ancak bu şekilde tanıyabiliriz tecrübeleri bu şekilde elde edebiliriz. önemli olan ders çıkarıp çıkaramayacağımız..
aldığım derslerden sonra kendimce gelecekteki bana verdiğim dersler oldu bunlardan birkaçını sayacağım,
kimse için kendimizi kabullendirmemize, inandırmamıza gerek yok aslında kendimizle arkadaş olmayı öğrensek kendimizi sevmeyi veya anlamayı bilsek değersiz hissetmeyiz. hayatta hep birilerine ihtiyaç duyar hale gelmişiz. güzel olup olmadığımızı, üstümüzdekinin yakışıp yakışmadığını bile birilerinden onay alarak inanmaya çalışıyoruz.
sevilmeye ihtiyaç duyuyoruz oysaki daha kendimiz bile benliğimizi sevmiyoruz. aslında ayakta durmak için bile sırtımızı hep birine yaslama gereği duyuyoruz. oysa yere sapasağlam basabilmeyi öğrensek ne o uçurumdan düşme şansı doğar ne de o dağın yıkılma şansı.. kendimi seviyorum, kendime değer veriyorum diyebilmeliyiz bence. kalan kırıkların hiçbiri parçalaması için değildir belki de yanlış şekilde birleşen parçaları doğru şekilde tamir etmek içindir. yaşadığımız tüm hatıralar veya kötü hatırladığımız tüm anılar gelecekteki kendimiz için bir yol. derler ya “ şimdi ki aklım olsaydı o zaman öyle yapmazdım “ aslında öyle yapmasaydık şimdi ki aklımız olmazdı
hayat bize birçok şeyi sunuyor gerek acısıyla gerek tatlısıyla bunu ne şekilde hayatımıza alıp dönüştüreceğimiz bize kalmış
kendimizi bulmak kendimizi bilmek ve öğrenmek adına bu yolu seve seve yürüyorum çünkü kendimi ve hayatı seviyorum
gelecekteki bana,
hayat yaşamaya değer ve umut her nefeste. daha 18 yaşındasın korktuğun endişelendiğin hatta panik yaptığın anlar çok olacak ama yaşam bitmeden hayaller, umutlar bitmez her adımında daha da sağlam bas ayaklarını yürümekten korkma, yolun sonu çok güzel.
