Bundan 1 yıl önce ‘Kafayı yemeye ramak kala’ yazımı yazmıştım. Hayata dair tercihlerden yorulduğumdan bahsediyorum yazımda ve bugün vermiş olduğum tercihimin sonucunu mutlu bir şekilde karşılıyorum. Zor bir yıldı benim için ama ‘Pes etmedim’ ve bugün karşınızda gelecekte çok iyi bir doktor olmayı planlayan doktor adayı bir arkadaşınız var.
1 yıl önce aklımda tonlarca soru işareti vardı. Yılın sonunda aydınlandı diyemem çünkü çok da beklemiyordum bu sonucun çıkacağını ama çok isteyince oluyormuş demek ki. Çok istedim, çok çalıştım ve başardım. Kendime olan inancım her zaman %100 değildi bunu kabul ediyorum ama düşe kalka pes etmeyerek bugünlere geldim. Bugün sonucuma bakarken zaten olmadı diye düşünürken şok oldum orası ayrı ama başardım. Başarabildim.
Bugün doktor adaylığımın birinci günü. Bu günü çok bekledim. Çok istedim. Tercih yapmaktan kaçındım, yoruldum, düştüm, yenildim, ama pes etmedim. Bu yazıyı bir gün yazacağımı hiç düşünmemiştim ama şuan bu kelimeleri yazıyor olmak beni çok mutlu ediyor. Başardım. Başarabildiğime kendimi ikna etme sürecim hala devam ediyor. Ama en önemlisi sözümü tuttum. Hayatımda verdiğim en zor ve en önemli sözümü bugün tuttum.
BABA SÖZÜMÜ TUTTUM ben doktor oluyorum. Senin kızın artık doktor oluyor. Seni çokkk seviyorum. Umarım benimle gurur duyuyorsundur. Ve her zaman guru duymaya devam edersin.
