Küçükken en çok hayalini kurduğum şey büyümekti.Büyüyünce istediğim her şeyi elde edebilirim sanıyordum yanılmışım…İlk başta yaşadığım yere uymayan hayaller kurdum ilk defa bir şeyi gerçekten çok isteyip ,elimden geldiğince de olması için çabaladım.Ama hesaba katmadığım şeyler yaşandı ve ben o hayallere şu an bu dünyada asla ulaşamayacağım.Sonra okumak adı altında başarıyı hayal edindim.Başaracaktım ve beni küçük gören her insandan safça intikamımı alacaktım.Yıllarca çalıştım ama başaramadım.Sonra dedim ki amaçsız bu gemi yürümez en çok korktuğum şey başıma geldi .Şu an bir amacım yok. Bunu en sevdiklerim bana layık gördü.Kırgınım ,hiç olmadığım kadar…
Şimdi kurduğum hiç bir hayal için direnecek gücüm yok.Yapayalnızım…
Kendimi insanlara ifade edemiyorum ve şu an kendi hayatımda figüranım.Hayak kurmaya nasıl cesaret edeceğim ben şimdi. Bu kadar hayal kırıklığı imtihan mı ?
Ne yapacağım ben şimdi ?
19 yaşında bir kıza bugün iş düşün tozpembe hayaller kurma denilerek büyütüldü.Üzgünüm küçükken kurduğu hayallerde her şeyi başaran kız…Malesef başaramadım.
Bugün hayalime gülündü biliyor musun? Ve bu benim açımdan hiç de komik değildi.Beni yapayalnız bu düşüncelerle başbaşa bırakan herkese kırgınım.
Yolumu kaybettim.Herkes bana bunun hesabını vermeli…
gece
15,49
ghostly kisses :the city holds my heart
