Merhaba savruluşlarım, Savruluşlarım demekle yetineceğim çünkü hala bir yere çarpmadım.Hala sonuçlarına katlanmadım.Hala düşüyorum, artık yere vurmayı dört gözle bekliyorum.Yavaş yavaş yükselmek istiyorum ayaklarımın üzerinde.Hala arada sırada karnımın ortasına bir yumruk atıp kaçıyor Muhammed Ali’nin hayaleti.Ansızın iki büklüm olabiliyorum.Açıkçası bir karşılık vermek istiyorum bu kroşeye.Saldırmak değil belki ama en azından kapanıp savunma yapmak istiyorum. Uzun zamandan beri hem benim hem de bu blogu fark etmiş birkaç yakın dostumun beklediği o yazı, bu yazı değil.Sözlerimi bu bilgilendirme ile bitirmek istedim.Zira ne kendimi, ne de sizleri hayal kırıklığına uğratmak… Günlerdir türlü sebeplerden dolayı uykusuz yaşamak durumunda kaldım. Ama bu sabah uyandığımda bugünün farklı bir gün olacağını hissettim.İspat edemem ama böyle günleri genelde hissederim.
