Burayı biraz da günlük olarak kullanmaya başlamak istedim.Tabii kendi düşüncelerimi de yazacağım.Bu da oldukça hoşuma gidiyor.
Dün gece tam anlamıyla felaketti.Saatlerce ağladım kendime kızdım kendime sinirlendim.Sanırım böylesi daha kolay geliyor.Yoksa tüm insanlığa olan nefretim gün yüzüne çıkıyor ve en yakınım olan insanla bile konuşasım gelmiyor ve herkesten uzaklaşıyorum.Bazen telefonumu tamamen kapatıp yok oluyor bazense günlerce evden çıkmıyorum.Kimseyle konuşmuyorum hep odamda oluyorum.
Dün de işte yine kendime hep kızdığım yine kendimi hiç affedemediğim bir gündü.İnsanlar soruyor neden?Bilmiyorum.Belki şöyle anlatabilirim.
Hayatımdan çok insan geçti.Bazıları kaldı bazılarıyla da yollarımız ayrıldı.O zaman daha küçüktüm ve sanki hayatıma giren her insanı sonsuza kadar saklayacağım hayatımda tutacağım sanıyordum.Oysa hiç de öyle olmadı.
Böyle olunca da ben şunu öğrenmeye başladım.Kendi kendime de mutlu olmayı.Yalnızken de mutlu olmayı.Kimseye ihtiyacım kalmamasını.Şunu söylemezsem dostlarıma gerçekten büyük ayıp etmiş olurum.O zamanda da gerçekten sevdiğim dostlarım yanımdaydı ki hala yanımdalar.Ama bazen böyle olmak gerekiyor.Onlar hariç başkasına karşı kendimi iyi hissetmek için.
Hep birinin yokluğunu hissetmeyecek kadar yakınıma almaya çalıştım yani buna ne kadar almaya çalışmak denirse.Bazense bu böyle olmuyor.Tabii ki yaşıyorum ve yeni insanlarla tanışmam gerekiyor.Benimse tam o sırada her şey başıma yıkılıyor.Senelerdir kurduğum tek başıma hayatım bir anda sarsılıyor ve her seferinde altında kalıyorum.
Herkes için çok normal olan hiç dışarıdan bile fark edilmeyecek olan şeyler ki en basit örneği yeni birini hayatına almak.Benim içinse bu o kadar basit olamıyor.Yapamıyorum.
Kafam şuan bile o kadar karışık ki konudan konuya atlıyorum.Biraz nefes almak adına kendimi ağaçlıkların arasına attım.Biraz yürüdüm nefes aldığımı hissetmek istedim.Hep odamda olmak resmen beni boğuyor.Tek başımayım.Dış kulaklığımla şarkı dinliyorum.Eğer sen de şuan bunu okuyorsan şu şarkıyı dinlemeni isterim.
Furkan Karaca-Olduğum kadar.-Tek zararım kendime kime ne?-
Genel olarak pek bilinen bir şarkı değil.Ama isminden de anlaşılabilir şuan burada otururken hissettiğim duygular.
İnsanlar yanımdan geçiyor gidiyor.Bazense geçerken boş ya da iğrenç bir şekilde bakıyorlar.Anlamlandıramıyorum.Neden?
