Hayatım

Evet;benim yaşamım Kahramanmaraş’ın küçük bir köy kasabasında başladı küçüklüğümü pek iyi geçmedi çünkü bilmediğim çok şey vardı insanların nankör olduğu bilmediğim bir dünya ya gelmiştim ve belli bir yaştan sonra anladım ama yaşadığım acı bana kar kaldı kimse bunu yaşamak istemezdi belki de bu birine söylemek o kadar zor ki kimse gururun yerler altına gelmesini istemez Ama yapacak bişey yoktu gücüm yetmiyordu. Sadece içimden susmak geldi hayatta küsmüştüm resmen çok zor günler geçirdim sonra şehir değişti içime attığım şey oraya kadar geldi rüyamda bile görüyordum zaman geçti düzelmeye başladım tabiki ama o şey içimde bir yara olarak kaldı bitmeyen pislik bir olay zor zor arkadaş zor yaşım ilerledikçe askere gittim belki değişirim dedim askerde korku bir yana vatan aşık bir yana içimdeki yara bir türlü geçmedi çünkü o içimde korkuyu oluşturdu toparlanmak zaman aldı askerlik 3 ay geçti tekrar izine geldim halamın oğlunun düğünü vardı orda bir kız tanıdım dedim inşallah bu hayatım değiştirir dedim ve aileme kızın isimin verdim bunu bana isteyin dedim kızla konuşuyordum dedim seni annem istemeye gelecek hazır ol dedim tabi bende heycan çok çünkü ilk kız arkadaşım ve evlecegim kızdı ben onun görene kadar hiç bir kıza seni seviyorum diyemedim…  devamı gelecek