Merhaba sevgili kooplog ailesi ,
Uzunca bir süre buralarda yoktum.Sebebini soracak ve cevaplayacak olur isem kendime vakit ayırdım diyebilirim.Bu bir tatil değildi elbet.Okulumu bitirdim ve boşluğa düştüm desem daha yerli olur.Son sınıf olmanın verdiği kasvetle kendimi yazmakta bulduğum bu yolculukta ara veriyor olmak hem beni rahatlatırken hem de boğdu doğrusu.İçimdeki amansız boşluğu şuanda bile anlatamıyorum kaldı ki insanlar beni anlasın. ‘Seni anlıyorum ‘ sözleri o kadar bayat ki küfün tadını bırakın kokusuna bile katlanamaz haldeyim.Allah aşkına yaşamadan nasıl bilesiniz bari doğru düzgün teselli verin de karnımız doymasa bile açlığımız yatışsın.
Ahh ! canım 20 li yaşlarım heder olacak diye korkar oldum.İçimdeki fırtınaların sesini ne anam duyuyor ne babam ne de kardeşlerim. Deli divane iş arıyor , bir başvurudan diğerine koşuyorum.Çoğu firma deneyim istiyor ama kimsede kalkıp bu çocuklar yeni mezun sen almasan ben almasam nasıl çıkar umutlar yarına demiyor.Gel de neresinden yakarsan yak işte.
Kalkıp kalkıp oturuyorum şu aralar inanın ne yazmak için tadım var ne de fikirlerim.Ama içimde hep bir umut ‘ya hak ya nasip’ diyor.Bakalım bir yaprak misali savrulduğum bu rüzgarda yeni durağım neresi olacak.Ben beklerim sorun değil fakat zaman beklemiyor.Geçiyor azizim geçiyor yetişemiyoruz.
