Son nefesimide yanarak vereceğimi hiç düşünmemiştim,önce bütün dallarımı kırdılar daha sonra bende umut bulan canlıları tükettiler, ben onlara en değerli şeyimi bundan sonrada asla bulamayacakları nefesimi harcadım, Ama ona bile değer vermeyen bir mahlukatın eline düşeceğimi hiç ummamıştım ,gerçekten nankör bir mahlukata hizmet etmezdim ama onlarında birgün yanacaklarını umarak yaratanın önüne çıkacakları gün bende orda olup bana yaptıklarını bir bir anlatacağım, nasıl olsa orda asla yalan olmayacak orda gerçekler yükselecek, yalanlar yerindibine girecek…
Bende birgün suskunların konuşacağı, acizlerin kıymetli olacağı, eziyet edenlerin başkalarına eziyet ettiklerinden daha çok eziyet görecekleri, görünmeyenlerin gün yüzüne çıkacağı günü bekliyorum…
Hadi şimdi deneyin hadi denesenize nefesinizi yakmayı ,yok etmeyi, bizimle birlikte yaşayan canlıların yuvalarını bozmayı denesenize…
Deseydi o yaktığınız ağaçlar … O zaman ne yapardınız …?
Bazen bir umut için neleri aşmadınız, nasıl çabaladığınızı nasıl emek harcadığınızı ancak kendiniz bilirsiniz, peki ya o umudunuz için bütün çabaladıklarınız birinin rastgele yaktığında ne hissederdiniz…?
İçiniz sızladı değilmi !!!
Onca emek , onca çaba bir anda kül oluyor bir başkası yüzünden…
O zaman neden sesimizin çıkacağı yerde sessiz kalıyoruz…
Artık daha duyarlı olalım çünkü artık son nefesimiz olabilir…
(Lütfen artık ormanlarımızı koruyalım,lütfen!!!)
