PARA İLE OLMUYOR:
Gerçek ebeveynlik yalnızca evladına para vermek ile olmaz. Netice de iş yeri patronumuza Baba/Anne demiyoruz.
Büyütmekte olduğun çocuğa bir şeyler katamadıktan sonra istersen milyarder edecek parayı ver ona. Bir fayda sağlamaz. Cahil bir zengin yetiştirmiş olursun sadece. Ki bu tarz zenginlerden yeterince var ülkemizde. Daha fazlasına bence gerek yok.
Sadece para verip , kimliğinde “Baba” yazdığından ötürü gençlerin attığı adımı yargılayan insanlar var. Ve benim bu dediğim sadece babalar için geçerli değil. Ananeler amcalar teyzeler ve ya nice farklı yakınlıktaki akrabalar hep gençlere sırf “harçlık” vermesinden ötürü karışabileceklerini düşünüyorlar.
Haksızlar.
ANİ OLAN YÜKSELİŞLER:
Özellikle de gençlerin bu ansızın yükselen ses tonuna karşı sağ olsun ebeveynler çok güzel karşılık veriyor (!) ama bu iş bu şekilde olmaz. Ateşe ateş ile gitmek yangını söndürmez bunu ülkece ezber edinmemiz gerekiyor. Yaşları 14-19 aralığında olan gençler genellikle ergenlik döneminin verdiği asilik duygusu ile evin içerisinde hakimiyet kurmak isteyebiliyorlar.
Biraz daha anlayışlı olup alttan almak gerekiyor. Evladının gururunu sen incitirsen diğer insanlar daha kolay incitirler.
Sonra gelip de “Kimse benim evladımı üzemez” havasına girmeyin sayın “İlgili” ebeveynler.
TADINDA ÖZGÜRLÜK:
Her şey tadında güzel. Gezmek , okumak , yazmak , oynamak vb. ayarında olduğu sürece gençlerin istediğini yapmasından yanayım ben. Sırf sevgilisi var diye namussuz ilan edilmemeli ya da eve kapatılmamalı genç bir kız. Nihayetinde hepimiz biliyoruz ki o genç adam sizin kızınıza layığı ile bakıp , sokaktaki “Namus Bekçilerini” utandıracak.
Kısıtlamak bir insana değer verdiğini hissettirmektir kimi için. Kimisi için de yalnızca bir daraltmadan ibaret.
Dediğim gibi. Tadında olduğu sürece daraltmak da güzel.
SEVGİSİZ BİR NESİL YETİŞİYOR:
Anne ve Babaların sadece diplomatik başarıya ilgi gösterdiği , yalnızca özel günlerde hatırladığı bir nesil yetişiyor. Sevgiyi , sevginin ana merkezi olan aileden alamayan bir nesil.
Yeterince sevgi gösteremiyorsunuz sevgili ebeveynler. Gelip de bu satırlarıma yüzeysel olmuş demeyin bu yüzden.
SİZE YAPILMADI DİYE:
Çoğunuzun böyle yapma nedeni belli aslında. Size sevgi gösterilmedi diye evladınızı da mahrum bırakıyorsunuz. Sizin sevgiliniz olmadı diye evladınızın da geç yaşta evliliğe adım atmasını istiyorsunuz. Sizin arkadaşınız yok veya dışlıyor diye evladınızla arkadaşlık ilişkisi kuramıyor , arkadaş ortamında fazla bulunmasını istemiyorsunuz.
Ama olmaz bu şekilde ! çocuk gibi gelip de “Bana sevgi gösterilmedi ben evladımla vakit geçirmem” diye bir düşünce OLAMAZ.
ONLAR GİBİ OLMAYIN:
Baban seni dövdü diye evladına el kaldırma. Annen seni sevmedi diye çocuğunu yalnız bırakma. Herkes seni dışladı diye sen evladını dışlama. Siz bunları yapıyorsunuz diye evlatlarınız o şekilde devam ediyor hayatlarına zaten. Hep bir yarım kalma söz konusu oluyor ve insanlara çok çabuk inanıyorlar.
Yapmayın bunu. Şu an da kaç yaşında olursa olsun tutun evladınızın elinden. Sarılın onlara sımsıkı.
Çünkü size çok ihtiyaçları var.
Görün bunu artık.
