Bas Gaza Aşkım

Çok yalnız kaldım ben, beni çok yalnız bıraktılar. Siz siz olun çocuğunuzu gereğinden fazla yalnız bırakmayın. Sonra benim gibi bir şey çıkıyor ortaya. Kötüyle iyiyi ayırt edememe, karar verme mekanizması çökmüş, bulaşık yıkarken çok fazla düşünme ve sonra tezgah silerken hüngür hüngür ağlama. Siz siz olun çocuğunuzu yalnız bırakmayın çünkü o çocuklar bıraktığınız yerde kalıyor. Ne ileri ne geri, belki geri. Dört yaşında büyümek ister misin diye sormadan beni büyüttüler. Birden yetişkin oldum ben, ocak yakmayı öğrendim, evde tek kalmayı, çocuk bakmayı, hırsıza yedi bardak su vermeyi öğrendim. Sonra bir şey oldu konuşmamayı öğrendim, on yıl sürdü. Çocuklara boyundan büyük sırlar emanet etmeyin, o çocukların omurgası kırılıyor. Omurgamı kırdılar benim. Omurgamı. Neden? Bunları yazarken burnuma rutubet kokusu geliyor, insan bu kokuyu özler mi? İnanın özlüyorum. Barış Manço’nun “Arkadaşım Eşşek” şarkısında ki eşşeğe ağladığım zamanları özlüyorum. Sürgülü bozuk dolabımı, gökyüzünün çeyreğini gördüğüm göt kadar olan camımı, kornam yok diye ön tekerleğine çakıl taşları doldurduğum bisikletimi, İsmail YK’ ya olan sevdamı, sürekli olarak CanKan dinlemelerimi, safinaz bebeğimi, Ayten teyzeyi, dayımın kırmızı kamyonetini, anneannemin tarlalarını, kuzenlerimle yastıktan çarşaftan sandalyelerden yaptığımız evleri, ilk lunaparka gittiğim akşamı, gece yarısına kadar babamın gelmesini bekleyip, dizine yatıp sırtımı kaşıttığım geceleri, bana aldığı pamuk şekerleri, kendimi… Annem hep “Sen ne zaman büyüyeceksin buse?” der, yüzüne söyleyemiyorum bari buraya yazayım; beni hatırladığın zaman annem. Ne zaman dışarı çıksam, camın demirlerine mutlaka düşeceğimi bilip sarı bezi asan annem. Unuttun demiyorum ama hatırlıyor gibi de değilsin. Gönlü yorgun, gözleri yorgun bakan annem. Kalkıp ölmek istiyorum bazen, tası tarağı toplayıp öleyim istiyorum. Ya da diyorum dağınık kalsın toplayana da bir fatiha ben okurum diyorum sonra geçiyor. Yaşamayı seviyorum, yine de hayat bir bakıma güzeldir diyorum. Tüm çocuklara, çocuk kalanlara, çocuk olamayanlara, çocuk kalamamış olanlara selam olsun. Anne! Bitti!