Bazen uzun uzun düşünüyorum bu soruyu. Ya ölürsem?Ya şimdi burda hayattan kopuversem? Sonra yavaş yavaş dolar gözlerim. Unutulmak düşüncesi bile bu kadar üzerken unutulmak mahvederdi gerçekten.Ya siz öldükten sonra unutulmak ister miydiniz? Biliyorum biliyorum şuan çoğunuz öldükten sonra hatırlamasalar ne olur falan diye düşünüyorsunuz hiç de öyle değil gerçekçi olun . Sevdiğiniz,aşık olduğunuz adam sizi unutsa üzülmez miydiniz?Anneniz ,babanız ,aileniz… Başkasına size baktığı gibi baksalar ,sizin yerinizi koysalar ,ya siz hiç olmamışsınız gibi davransalar? ölmek zor . Ölümsüz olmak daha zor arkadaşlar.
Ya hayat ,hayatta ölmekten daha zor değil mı? Ya da bu hayatta bir kadın olmak daha da zor değil mı?Aman kızım onu yapma aman kızım uzun giyin … Benim hayatım iki bacaklı şeytanlar yüzünden kısıtlanamaz.Onların 2 dk zevkleri için ölmüyomu çoğumuz . Öldürülmüyo mu?
Ya okumak ,okumak da okumamak kadar zor değil mi ? Hoca beğenir mi?Sınavda başarılı olur muyum ? Hoca beni sever mı? Ceza alır mıyım? En kötüsü de bunca çile sonunda işsiz kalır mıyım korkusu . Korkmayın arkadaşlar . Kesinlikle kalırsınız ,kalırız.
Peki biz ,Sevdiğimiz sevmediğimiz üzüldüğümüz kırıldığımız kimin umrunda? Kim bizi gerçekten biz olduğumuz için seviyo? Kim bizim yanımızda gerçketen? Anne ,baba , kardeş, sevgili, arkadaş ….
