Yeni bir bitişin eskimiş bir başlangıcıyım.
Dokunamamanın acısını hatırlamaktan aciz,
Acizliğin ise en sadık müşterisiyim.
Bir kuşun kanadından kopan o tek tüyüm.
Fotoğraflara yansıtılıp,
Hayatın en leş limanlarına terkedilenim.
Sonsuzluk yeminlerinin yazıldığı bir kağıdım.
İlk kavgadan sonra,
İlk yırtılıp çöp kovasını boylayanım.
Ne bir sevgi sözü,
Ne bir aşk hikayesi,
Ben ilk vazgeçilenim.
Ben şanssızlıkların içerisinde varlığını arayan yok olanım.
Ben senin en sevgi dolu sözlerinizin ardından gelen,
Bitti kelimesinin gözyaşıyım.
Ben yıllarını sana yol yapmış,
Ben gündüzlerini sana armağan etmiş,
Ben gülüşlerini sende bırakmış,
Ve yine ben mutluluğun için tüm mutsuzluklarına kucak açmış olanım.
Şimdi bir dön bak tüm düşünmüşlüklerine,
Onların en temiz yerlerinde kim var diye.
Sana kalbini hediye edene,
Sen nasılda parmaklıklar ardını layık görmüşsün diye.
Ölmüyorum inadına,
Direnmiyorum da yokluğuna.
Bıraktım ben kendimi,
Sensiz nasıl mutlu olurumun kollarına.
Tutunamadım işte yüreğinde,
Vazgeçişlerin oldum ben her tökezlemende.
Giremedim göz bebeklerine,
Kirpiklerinde biriken göz yaşı oldum.
Gitme dedikçe daha çok uzaklaşılan,
Bırakma dedikçe ilk terkedilenin oldum ben.
Ben hislerimi yüreğine yazmışken,
Acımazca yazılanları kazıyan oldun sen.
Son bir şey söylüyorum Sessizliğine,
Bir daha gelme.
Sessizlik dediğin,
En rahatlatıcı ses oldu bende …
