Herkes kendi yaşadığını kendi çektiğini bilir uzaktan bakıp ben olsam şöyle yapardım böyle yapmazdım demek ne kadar kolay kendimizin bile neyi neden yaptığını bilemezken başkalarının yaptığını eleştirmek ne kadar kolay zor olan hem kendinizin hem de karşınızdakinin. Neler hissettiğini anlayabilmek tir zaten hepimiz birbirimizi anlasan Dünya ne kadar yaşanılası bir yer olurdu insan Umut ettiği sürece Yaşar diye çok klasik bir söz vardır yaşamak için hepimiz umut etmek zorundayız buna mecburuz hayata küser miyiz kılabiliriz üzüle biliriz bazen isyan bile edebiliriz ama bunu çok uzatmaya gerek yok her seferinde toparlanıp Yola devam etmeliyiz bazen sadece biz iyi niyetliyiz kırmaktan hoşlanma yız hatalarını söylemediğimiz insanlar var bu insanlar hatalarını göremediği için kendilerini kusursuz sanırlar susanı korkak görmezden geleni aptal affetmeyi bileni çantada keklik sanırlar oysa ki biz istediğimiz kadar hayatımızda kalabilirler onlar biz göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlar eğer bir insan size laf söylemek kızma kusurumuzu bulmak istiyorsa dünyanın en iyi insanı da olsanız o kişi kusur bulur eğer bir insan sizi affetmek istiyorsan ne kadar kötülük ve hata yapmış olursanız olun o kişi yine de affeder yani aradaki fark sizin ne kadar iyi veya kötü bir insan olduğunuz değil karşınızdaki insanın gözündeki değerinizdir ünlü psikiyatrist Şemsi Tebrizi der ki bize hiçbir zaman gerçek hastalar gelmez gerçek hastaların hasta ettiği insanlar gelir bunun farkına varmamız lazım ve bizi çileden çıkaran insanları hayatımızdan tek tek çıkarsa bilmemiz lazım
Yaşam için Umut
