Ben küçüklüğümden beri böyleyim hayal gücüm geniştir ,çocuk aklı var sende derler. Büyüdüm genç kızlığa adım attım aynı anda büyüdüğüm arkadaşlarım çok çocuksusun dediler. Daha sonra hayatımda ilk defa aşık oldum .Yüzüne bakmaya kıyamadığım adam beni iki lafa sığdırmıştı (Küçük kız).Sonra yetişkin oldum gittiğim her iş görüşmesinde işimi diğerlerinden çok daha iyi yapmama rağmen ciddiye alınmadım .Sahi çevremde ki bu kadar çok insan içinde ki çocuğu ne zaman kaybetmişti? Sonradan hepsinin içinde ki çocuğa dönebilmek içi yardım aldığını duydum .(Bu beni biraz olsun içten içe güldürmedi desem yalan olur. :)) Çevremdeki insanlar içlerindeki çocuğu öldürmek için o kadar acelecilerdi ki rüyalarında bir kuş olup uçtuklarını görmeyi ,tatlı yeğeniyle oyun parkında saatlerce delirmeyi, bir konuya çok farklı bir pencereden bakabilmeyi aptallık sayıyorlardı. Oysa içlerindeki o çocuğu öldürmek için acele etmemiş olsalardı, bu hayat denen kaosa çocuksu bir mutluluk katıp sırtlarına kambur olan dertlerini biran olsun geride bırakabilirlerdi. (Son söz) Bu yazıyı okuyacak sevgili okur yaşını ,çevreni, statünü bilmiyorum ama henüz çok küçüksen lütfen büyümek için acele etme eğer benim gibi etiket olmuş çocuksu bir yetişkinsen lütfen içinde ki çocuğu kaybetme… Ha diğerleri gibi içindekini çoktan öldürmüşsen lütfen ona dokunmaya çalış bunun için çaba göster…İçinde bir yerlerde mutlaka kırıntılarını bulacaksındır ve onu bulduğunda inan hayatın çok değişecek….
ÇOCUKSU MUTLULUK
