Biz çocukken eline şeker verilince mutlu olan çocuklardık, biz mutlu olurduk ama verenin amacı çoğunlukla bizi mutlu etmek için değil susmamız içindi…
Şimdi ne değişti sadece verilen şey çocukken masumduk bir şey anlamıyorduk ama şimdi herşeyi anlarken neden susuyoruz, neden tepki vermiyoruz…
Çünkü hala insanların değişebileceğine inanıyoruz…,İnanmak ne muhteşem bir kelime bu kelimeyi duymak bile yüzümüze gülümseme getirebiliyor,inanmak masal gibi hayali ama ömür boyu süren ve sürmeyede devam edecek bir śey,inanmak, zakkumun hayalini kuranların diğerlerine mirası , verebileceği tek şey ama o kadar değerliki onlar için çünkü kaybetmedikleri tek şey, çoculuğumuzdan süregelen tek anı…
İnsanlar inanmaya devam edecekler, inancımı kaybettim dediklerinde bile inanmaya devam edecek…
İnanmak tehlikeli bir şey mi bilmiyorum ama şu kadarını söyleyebilirim ki inandığınız şey her neyse inandığınıza değmiyorsa hem boşa kürek çekmek hem de hergün umut besleyip hergünün sonunda yıkıma uğramak gibi bir şeydir…
İnsan zaten inanmaya inanıyorken körü körüne…
Nasıl anlatabilirsin ki ona inandiğı şeyin bir hiç olduğunu…
İnandığında nasıl teselli edebilirsin ki, ona ne diyebilirsin hiç birşey değil mi?
İşte insanın bir kere inanıyorum demesi sanki kalbiyle antlaşmaya varması gibi…
Umarım inandığınız şey gerçekleşir…✊
