Birine öylece, koşulsuz ve sebepsiz iyilik yapamıyor musunuz? Olmaz mı? Hiç mi? Neden? Siz nasıl unutuyorsunuz? Ben unutamıyorum demeyeceğim, ben unutuyorum. B12 eksikliği. Size biraz bizimkilerden bahsedeyim mi? Bu yaşa kadar bana öğrettikleri tek şey “Nasıl hayatta kalırım?” olmuş. Öyle bakmayın baya korkunç bir durum bu. Doğdum büyüdüm ve olduğum sürüden düştüm ben, ya da düşürdüler ya da ben düşmeye meyilliymişim. Biraz durdum ve kendimi atma durumunu sorguladım inanın o da olabilir. Başarısızlığım hayatımın her alanına sıçramış durumda. Koca bir başarısızlık olarak işten çıkıp evin yolunu yürüyorum. Evi geçtim artık sokaklar da dar gelmeye başladı. Hayatınızın metrekaresi şansınıza göre değişiyor arkadaşlar löm löm bakmayın, Allah aşkına. Anne diyorum, anne dedim, anne. Ah. Kurtarmam gereken bir hayat, iyileştirmem gereken bir ruh, karşılığını vermem gereken bir emek var. Evet evet, bunların hiçbirinde ben yokum. Benim yaralarım, benim ruhum, benim boşluklarım yok. Yokum. Ben. Uzun zamandır kafamda birden çok sekme ile yol alıyorum, sorguluyorum inanın o kadar cevabım yok ki birine bu soruları soracağım diye ödüm kopuyor. Bu etin çok ötesinde olanları, olanı kim bilebilir? Bilemez. Güçsüz bir köprüden geldim ben size, koşarak geçtiniz. Köprü yıkıldı. Yıkılan tüm parçalar beni yaraladı. Yaralamıştı. Aramızda kalsın, biri var. Tüm yaralarımı onardı.
Kaç Metrekare?
