Herkese ve her şeye merhabalar 🙂
İlk defa bir blogda yazıyorum ve sanırım biraz heyecanlıyım. Nereden başlasam, devamını nasıl getirsem diye düşünüyorum. Ve biliyorum konuşmamız gereken çok konu var. Ama aceleci değilim, sadece biraz kaygılıyım. Beğenilme kaygısı galiba…
Kimliği saklamam size garip geliyorsa lütfen affedin. Beni yazacaklarımdan tanıyın istiyorum. Zaten geri kalan şeyler- isim, yaş, cinsiyet, meslek- birer ölü kabuktan ibaret değil midir ? Bizi gerçek hayatta durmadan ve durmadan sınırlayan; kavramlara, kategorilere indirgeyen şeylerden uzak kalalım istiyorum. Ve biraz samimiyet, lütfen samimiyet ..!
Burayı okuyacak olan sizler de biliyorsunuz; hayat bizi her gün yıpratıyor, yaralar alıyoruz, nefes almak her geçen gün zorlaşıyor. Bu hayatta kimimiz var diye düşünüyoruz. Karanlıktan korkuyoruz, yalnız kalmaktan, unutulmaktan, yetişememekten korkuyoruz. Bana öyle geliyor ki “hayat kişiseldir” ve bunu hepimiz bilinçli bir şekilde olsun veya olmasın biliyoruz. Bu oldukça büyük bir acıdır. Bunu saklıyoruz: gülücüklerimize ve güçlü portrelerimize…
Madem hayat böylesine kederle ve acılarla doludur ve hayat kişiseldir, o zaman gelin yazılarda, şiirlerde, öykülerde, sıcak sohbetlerde bir nebze olsun bütün bunları unutalım. İçten duygularla kucaklayalım birbirimizi kanayan yerlerimize rağmen.
Bu yazı hem bir merhaba yazısıdır, hem de bir “davet”tir.
Artık kullanılmayan bir patikada, seyrek ve zayıf adımlarıma sizi de bekliyorum 🙂
