Hayat insanı bazen yormaz mı? Beni neden sürekli yoruyor. Neden sürekli bir kurtulma çabası içindeyim. Neden bir yerlere tutunmak için sürekli çalışmam lazım. Hayat beni hiç sevmiyor mu, yoksa çok sevdiği için mi bu kadar uğraşıyor. Hani derler ya insan sevdiği ile uğraşırmış diye. O yüzden mi benimle çok uğraşıyor. Aslında biliyorum herkesin kendine göre birçok derdi sıkıntısı var. Evet doğru. Ama benimde var hem de fazlasıyla. Doğuyoruz, büyüyoruz , büyüdükçe iş telaşı, okuma telaşı, sevgili telaşı derken bir bakmışsın yaşlanıyorsun. Gözünüzün önünden akıp gitmiş yıllar. Sonra da ne çabuk geçti yıllar diyoruz. Halbuki o çabukluğun içinde üzüntüler, kaygılar, kavgalar, neşe, sevgi, aşk, korku, heyecan, tecrübe herşey var. Çok çabuk geçip giden yıllar benim içinde öyle oluyor. Bende bir gün diyeceğim, ne çabuk geçti gitti bu yıllar diye. Giderken bir el bile sallayamadık bir hoşçakalı çok gördük. Bazı insanlar için de tam tersi hayat. Hayat, yaşam onlar için bir lütuf gibi. Çok mutlular çok şanslılar. Sıkıntılarını gizlemeyi çok iyi biliyorlar. Hiçbir şey yokmuş gibi mutlu mesut yaşama devam ediyolar. Özgürler… Galiba en önemlisi de bu hayata karşı özgürler. Herşeyi yapabilme gücüne sahipler. Başkalarının hayalleri onların günlük yaşantısı haline gelebilyor. İşte şimdi siz söyleyin sizinde böyle bir hayatınız yoksa, hayat sizi de yormaz mı. Yorgun bir hale sokmaz mı…
HAYAT BİZİ YORMA
