Bazen hepimiz hayata karşı tebessüm ediyoruz. Ucuz görünen bizi yansıtmayan tebessümler. Birçok insan gerçekten gülmeyi bilmiyor ya da öğrenmemişler. Tek derdimiz beni elalem mutlu görsün. Peki biz hep birlikte mutlu olmayı öğretmeye çalışsak ne dersiniz? Bunun başında bugün kendim için ne yaptım sorusu ile başlayabilirsiniz. Bunu sorarken kendinize şunu da sorun ” elalem ne der diye ben nelerden taviz verdim?”. Eğer her geçen gün bu soruya verdiğiniz yanıt azalıyor ve ilk sorumuza verdiğin yanıt artıyor ise işte sen o zaman mutlu olmaya başlamışsındır.
Mutlu olmak için sevdiğin şeyleri yap. Çok yakın tanıdığım birisinden örnek vereyim sizlere:
Kendisi şarkı söylemeyi ve dans etmeyi çok severdi. Ama aile yapısı baskıcı ve olaylara farklı bakan insanların olduğu bir yapıya sahipti. Ve bayandı! Bizim toplumumuzun ne yazık ki acı gerçeği bayan her şeyi yapamaz olarak bilinen ama yanlışlarımızın başında gelen bir durum var. YANLIŞ! Böyle bir ailede yaşayan y ( ismini y olarak kodladığım bayan) bazı sevdiği davranışlarını ailesi ona farklı gözlerle bakacağı düşündüğü gerekçesi ile yapamıyordu. Bilinen bir gerçekte ülkemizin ve dünyanın en mutsuz ve en çok yalancı gülüşe sahip insanları bayanlar. Dönelim bizim y isimli ablamıza bu ablamız hala sahte gülüşlere sahip çünkü:
ELALEMİ DİKKATE ALIYOR!
Bu hayat bize ait ve biz bunu unutuyoruz. Biz ne ile mutlu oluyorsak onu yapmalıyız. Gerçek gülümseme sahte yaşam ile oluşmaz. Sen mutlu olmak istiyor isen sen ol. Bu işin sırrı sende!
