İlk doğumumdu herşey normal gidiyordu her ay olduğu gibi kontrollere giderek 9 aylık süreyi tamamlamaya başlamıştık bir aksilik olmuyordu doğumum git gide yaklaşırken bir yandan doktorum herşeyin çok güzel olduğunu ve normal doğum yapacağımı üstelik bebeğimin 2 hafta önde geliştiğini söylüyordu zaman daraldıkça ben hem strese giriyor bir o kadarda seviniyordum çünkü bir evladım olacaktı . Günler git gide yaklaşırken bana kalsa hiç zaman geçmiyormuş gibiydi.. vee bir gün bir hamile arkadaşımdan telefon geldi aynı doktora gidiyorduk, bana telefonda doktorumun tatile izne ayrılacağını söyledi , doktorumun izne ayrılacağı gün benim 40 haftamı dolduracağım güne denk geliyordu ve perşembe günüydü bu haberi alınca ertesi gün hemen yola koyuldum ve hastaneye vardık doktorum beni gördüğü gibi seni doğuma alalım günün gelmiş deyip muayene etmeden girişlerimi yaptırdı tabi ilkler tecrübesiz olduğu için birşey bilmeden kabul ettim ve girişimi yaptık saat 1.30 , herşey tamamlandıktan sonra artık hazırdım ve normal doğumu bekliyorduk benim açılmam olmadığı için suni sancı verdiler o sıra saat geçiyor saat geçtikçe yan odada normal doğum oluyor çığlıklar hastaneyi inletiyor ben hem korkuyor hem cesaret alıyordum 2 saat geçtikten sonra açılmam oluyor ama doktorum izne çıkacağı için hem son günü hemde hastanede muayne saati bitene kadar benimde doğumumu bitirmek istiyor bende normal doğum diye diretiyorum ebe yarım saatte bir muayne ediyor sürekli açılma olmadığını söylüyor o sırada benim karnım hem kare oluyor hemde gözlerim bulanıklaşı telefonu yakınıma tutuyorum yinede görmüyordum saat 4 buçuk oldu doktorum hemşireyle haber gönderdi 1 saat daha beklerim açılma olmazsa ameliyata alcaz diyor bende hissediyorum kadın muayne ediyor anlıyorum açılma olduğunu 1 saat geçtikten sonra doktorum ebeyle geldi bir de benim yanımda muayne et dedi muayne etti açılma ne durumda diye sorduğunda yok diye işaret yaptı ama açılma vardı doktorum ameliyata alalım seni dedi ben beklemek istiyorum dedim artık saat 7 buçuk olmuştu doktorum sürekli ameliyat diyor saat 8 oldu doktorum yine geldi açılmam olmuyor seni ameliyata alalım bebeğede bu gidişle zarar vereceksin dışkısını yutar ölür diye beni korkuttular ee tabi bende o korkuyla mecbur kabul ettim 8 buçukta ameliyata aldılar herşey hazırlanırken bir yandan beni korku almaya başladı lokal anestezi ile uyuşturuldum tabi buna uyuşturulma denirse ve hayatımın en kötü zamanı bundan sonra başlıyordu uzandım neşter ile doktor kesmeye başladı ilk batırmasını hissettiğim gibi söylenmeye başladım hissediyorum az daha uyuşmamı bekleyin diye ama nerdeee.. neşterle kestikçe benim acılarım artmaya başladı o kadar kötüydü ki canımın yanmasından elimi öyle bir sıkıyordum ki serumlar gitmiyordu ve en son işte en son katı keserken allahım adeta canlı canlı kesildim o en son kat beni benden aldı asıl yanma acı herşey karnıma bastırıp bebeğimi çıkardılar o kadar canım yanıyordu ki ben sürekli durun yapmayın hissediyorum beni bırakın dedikçe sanki dünya durmuş beni duymuyorlar gibiydi doktorum bebeğini görmeye hazır mısın diye sordu tabii dünya yansa umrumda olur mu ben hiç birşey görmek istemiyorum beni bırakın dye feryat ediyorum bebeğimi giydirmeye alırken benim gerçekten acı çektiğimi anlayınca tamamen bayıltılmışım gözlerimi açtım ki müşhade odasına getirilmişim tabi gözlerimi açabilirsem o anestezilerden sebep o kadar zor kendime geldim ki .. hastane çıkışımız yapıldı he bir de 24 saat geçmeden taburcu oldum resmen alabora gibi birşey oldu evime geldim ama kendi derdimdeyim. Sonradan pskolojik sorunlarım başladı oğlumu kimseye vermek istemedim zavallı anneme bile vermeyip kadını göz yaşlarıyla evine göndermiştim o kötü zaman Allahım bir daha yaşatmasın neyse derken tabi benim pskoloji bitmiş sürekli evde huzursuzluk eşime sataşıyorum üstelik kendi evladını kendine eşime sevdirtmiyordum böyle oldukça eşimle aram bozulmaya başladı hayat gittikçe daralmaya beni boğmaya başlamıştı herşey alt üst olmuştu gün geçtikçe eşim evden kaçmak istiyor ben neden neler oluyor diye durumu anlamaya çalışıyorum bir yandan yine eşimin üstğne gidiyorum yine dır dır yapıyorum derken birgün bir hocaya gitmek geldi aklıma ve hocaya gittim hoca bana evimde muska olduğunu bu muskada yağ sürülmüş olduğunu söyledi inanır mısınız bilmem ama bir kaç ay öncesinde evimize bir misafir geldi ondan 2 gün sonra o 2 gün içinde de evime kimse gelip gitmiyor sadece eşim işten gidip geliyor yatak odamın duvarında sanki eliniz yağlanırda duvara sürersiniz ya aynı öyle leke vardı nerden bulaştı bu diye orasını silmeye başladım ve çıkmadı düşündüm oğlum yapamaz daha aylık bebek o kadar yüksek duvara nasıl ulaşsın eşimden de emindim öyle hocamın duvarımda olduğunu söyleyince taşlar yerine oturmaya başlamıştı ben artık evden o kadar nefret etmiştim ki sürekli eşime taşınmak istediğimi söylüyordum eşimse ev alana kadar burdayız diye diretiyordu ve o süreçte de bir türlü huzurumuz olmuyordu arada eğlenip güldüğümüz hatta yazın her gecesinde sahilde kafede olduğumuz bile oluyordu ama içten güldüğümüz evlenip doğum yapıp daha doğrusu o muska yapıldıktan sonra çok zorlaşmıştı onun öncesi nişanlı olduğumuz zaman o kadar samimi içten gülüp mutlu olabiliyorduk ki eşim tam kafa dengim olan biri bende espriden anlarım eşimde düşünün derken ev sahibimiz evinden taşınmamızı kendinin oturacağını söyledi bu haberi duyunca o kadar sevinmiştim ki 1 ay içinde yeni bir eve geçtik be Allahıma şükürler olsun bu eve geldikten sonra hem huzurumuz yerinde hem eskisindem daha da mutluyuz birbirimizi daha iyi anlıyoruz ve ikinci çocuğumuz oldu tabi ikinci doğumum nasıl geçt diye soracak olursanız doğum anında yine uyuşmadım aynı şeyleri hissettim hatta anlık bayılıp ayıldım nabızım durmuş ve hamileliğimde bir o kadar kötü hep yataklarda tansiyon böbrek hastalığı ile geçti ve daha bir sürü böyle anılarım var şimdilij sağlıcakla kalın görüşmek üzere…
Doğum hikayesi
