Her zaman karşımıza çıkan ve dilendirilen birçok çocuk var dünyada. Peki sahip çıkan kaç kişiyiz?
Bilemedim….
Otobüste her gittiğimde sokak çocuklarını görmem ve ben okula gittiğimde onların orda çalışması hep zoruma gitmiştir.Elimden geldiğince hep yardım etmeme rağmen içim hala buruk. Keşke onlara özel olarak bir yer olsa ve hep orada kalma şansları olabilseydi. Belki de azıcıkta olsa bir yuvaları olabilirdi. Bazen düşünmüyor değilim?
Neden birçok insana hak tanınırken kimsesiz insanlara tanınmıyor? Bir kuruluş açmak isterdim. Öyle bir kuruluş olacak ki insanlar çekinmeden bu kurulaşa gelebilmeli. Kıyafet olsun, yeme , içme ,barınma , aktiviteler ve daha sayamadığım birçok şey …
Bir gün alışveriş merkezine arkadaşımla gittik. Dinlenmek için masaj koltuğuna oturduk. O sırada da mendil satan bir çocuğu gördüm. Orada ki güvenlikçi abi çocukla güzel bir şekilde konuşup dilenmemesini söyledi. O da küçücük gözleriyle olur abi dedi. Çocuk yanımıza doğru yaklaştı. Soğuk bir gündü. Çocuğun ayağında sadece terlik , üstü çok inceydi. Ve yaklaşarak masaj koltuğuna oturacağını anladığımda kalktım. Tam parasını atarken 3 güvenlik alıp çocuğu götürmeye çalışırken çocuğun tek cümlesi:
“Abi param kaldı ama orda” !
Sadece 1tl idi oysa. Ama onun için çok kıymetli olan bir şey . Gidip vermek istedim. Fakat çocuğun bağırış sesleri cidden beni üzdü. İnsanlığımdan utandığım gündü o gün ! Elimden bir şeyin gelmemesi ve çaresiz çocuğun feryadı.
Sonuç : Öyle insanlardan diğer insanlar rahatsız oluyormuş(!)Ne biçim hayat ya her şey den önce paraya degil gösterişe degil ! Her şeyden önce merhametli oluşuna , İnsan oluşuna bakmamız gerekirken böyle hayatlarda karşımıza çok çıkıyor.
Neden onlarda bizim gibi haklara sahip degil? Madem hepimiz bu dünyada eşitiz , bu büyüklük taslamak neyimize ?
