Yağmurlu bir pazar akşamı,düşüncelerinden boğulup atmıştı kendini sokağa .Yürümek iyi gelecekti.Yürüse geçerdi düşüncelerinin ağırlığı.Buna inanırdı hep. Attığı her adımda rahatlardı kafası,düşünceleri.İyi gelecekti bu yürüyüş ona..Yürüdü.Yürüdü.Yürüdü.
Biraz ilerledikten sonra yağan yağmurun o eşsiz kokusunu içine çekti.Uzun zamandır böyle iyi hissetmemişti kendini .Sanki ilk defa yağmur kokusu sevmiş gibiydi.Hiç sevmezdi yağmuru ona hep yalnızlığı hüznü hatırlatırdı bu yüzdendi belki.Yürüdükçe kalbi bir şeyler hissediyor gibiydi.Ona bir şeyler anlatmak istiyor gibiydi kalbi.Bir kuş gibi hızla atmaya başlamıştı.Kestiremedi bunun nedenini.Anlayamadı.
Yürüdü.Yürüdü.Yürüdü. Tuhaf bir his kapladı tüm benliğini .Adını koyamadığı duygular karmaşa yaratmaya başlamıştı benliğinde.Kötü mü hissediyordu? yorgun mu ? üzgün mü? hayır.. hayır.. hayır! başka bir şeydi bu .Anlamlandıramadığı bu hisleri çözmeye çalışırken birden kafasını kaldırdı ve o an dünyanın durduğu,zaman kavramının anlamsızlaştığı andı.Gözleri yanlış görüyor olmalıydı.ya da hayal görüyor olmalıydı.
Oradaydı..çiseleyen yağmurun altında birbirlerine öylece bakıp kalmışlardı.Adam ne yapacağını ne düşüneceğini bilemeden yalnızca kadının gözlerine odaklanmıştı.Tanıdıktı bu gözler.Kalbi hızla atmaya başlamıştı .Yağmur ise hislerin ritmine göre artmaya başlamıştı. Adım atmak istedi ama ayakları ona isyan edercesine bu düşüncesini reddetmişti. Yapamıyordu.Ona doğru koşmalı ona sımsıkı sarılmalı özür dilemeliydi ondan her şey için.Uzaktan uzağa izlediler birbirlerini. hiçbir şey yapmadan sadece izliyorlardı.Aralarında mesafe olmasına rağmen sanki ruhunun en derinlerindeymiş gibi hissediyordu onu.Ve kadın buna bir son vermek istercesine adım atmaya karar verdi.Bir adım,iki adım ,üç ,dört… Adamın kalp atışları hızlanmıştı kadın bunu hissedebiliyordu.Bir adım, bir adım daha derken yavaş yavaş yaklaşıyordu ona.ilerlerken birden durdu kadın.Yıllar öncesi tekrar geldi aklına.
”Eğer olur da bir gün ayrılırsa bu ellerimiz,nedeni ne olursa olsun…Bu bank ,bu ağaçlar, bu gök ,burada gördüğün her şey bizim sevgilim ve ben sensiz kalırsam bizi yaşatmak için her zaman her saat buraya geleceğim.Bir gün karşılaşma umuduyla…Seni seviyorum Ruhum.”Ardından ellerini avuçlarının içine alıp sıcak nefesiyle kondurduğu öpücüğü hatırladı.Gözlerinden bir damla yaş süzülmüştü.Yıllarca onu nasıl beklediğini ,ona verdiği sözü hatırladı .Yağmur şiddetlenmeye fırtınalar kopmaya başlamıştı.Umursamıyordu olan biteni.gözlerinden akan yaş sellerini,içindeki düşünce fırtınasında boğulan duygularını..Hiçbir şey umurunda değildi.Kalbi ağırmaya başlamıştı önünü görmekte zorlanıyordu.yaklaşmıştı.Bir adım sonra tam karşısında durdu.
Yüzüne baktı,bakışlarındaki pişmanlığı ,her nefes alıp verişinde göğsünün hareketlerini izledi.Gözlerine baktı usulca..uzunca.Kirpiklerinin altından ona bakan pişman ama masum bakışlarını seyretti. Yağan yağmurla ıslanan ,bir zamanlar dokunmaya öpmeye bile kıyamadığı saçlarını seyretti.Burnunu gamzelerini,çenesini…Dudaklarını izledi.Yılların yüzünde yaptığı değişimlerini seyretti.Özlemişti onu..Hemde çok.Kadın yavaşça adamın ellerini tuttu Adam gözlerini kapattı.Yıllar önce ona boynundan hiç çıkarmamak üzere verdiği kolyesini adamın avuçlarının içine bıraktı.Adam gözlerini açtı.kadın gitmişti.Yağmur iyice bastırmıştı.Sırılsıklamdı her yer.Düşünceleri, ruhu ,bedeni ,kalbi.Ellerinin arasına bırakılan kolyeye baktı. ona ilk takarken nasıl heyecanlı olduğunu .Ne kadar severek aldığını. Bu zamana kadar saklamış olmasının verdiği hissiyatı düşündü.Kolyeye baktı uzun bir süre.Öptü..oymuş gibi.Bu acıya daha fazla dayanamamıştı bedeni.yere doğru dizlerinin üzerine çöktü uzaklardan birinin arkasını dönüp koştuğunu görür gibi oldu.Oydu ona doğru geliyordu.Adam gözlerini kapatmıştı . Ona doğru koşuşunu göremiyordu kadının.Gelmişti işte geri dönmüştü.Yağan yağmurla beraber sımsıkı sarılıp oldukları yerde ıslanmaya devam etmişlerdi.
