2010 yılında liseye başladım ve benim için çok heyecanlı , bir o kadar da merak edilesi bir döngüydü .. Henuz kendimi tanımıyor lise hakkında en ufak bir bilgim dahi yoktu 🙂 .Okul kapısının önünde bir sürü erkek , kız hepsi birbirleriyle sohbet ediyordu ama ben kimseyi tanımıyordum ve bu durumda yalnız kalmanın verdiği bir endişe de olmuyor değildi.Okul, benim için hergün yeni keşif merkeziydi eğlenmek için giderdim okula farklı dersler dinlerken farklı hayallere kapılırdım hep … Ama o zaman bilmiyordum “ Hayatın toz pembe olmadigini “ . Okul müdürü Ayhan hocam beni cok severdi ve hep benimle övünürdü , çok başkaydi bende çünkü onu kaybettik ..Çok üzülmüştüm okul hayatım boyunca herseyi öğrenmemi sağlayan tek kişiydi ve bana son sözü şu olmustu , sen cok güçlüsün çok akıllısın ve istediğinde başaramayacağın birsey yok yeter ki İnan ve iste demişti ben gülümseyip kendime daha fazla güvenmeye başlamastim elleriyle okul bahçesini gösterdi ve ; burası gerçek hayat değil asıl gerçek hayat bu bahçeden çıktığında başlayacak dedi .. Dediği gibiydi gerçek hayat okulun bahçesinde değildi ben kapılmıştım toz pembe hayata tabi o zamanlar daha geçtik 🙂 Benim anılarımda kalan biryer burası zaman su gibi aktı geçti ben ise kapıldım hayat denilen seruvene gidiyorum yol nereye gider bilmem ama bu yol da pes etmeyeceğime inanıyorum …
Kapıldım gidiyorum…
