5 Sene sonra kendimi açıktan üniversiteyi bitirmiş aşçılık bölümünden mezun olup ufak bir yer açmış hayal ediyorum.3 Yaşlarında beyaz tenli ela gözlü bir prenses elimde tutarak beni soru yağmuruna tuttan kızım melek ve yanımda hayat arkadaşım eşim.Mutlu bir aile tabosu canlanıyor gözümde hergün işe kızımla beraber gidip bana yardım etmek isteyen o minik elleriyle boş tabakları kaldırmak istiyor.Geçmişe dönüp kendime gelecekte seni herşey çok güzel karşılıyor demek isterdim.Kutu gibi bir evim ve içerisinde eşim ben ve kızım.
Şu ana dönecek olursam hayallerimiz bizim için bir yol çizgilerimizdir. Bence hayallerimizden asla vazgeçmemeliyiz.Ne kadar kötü şeyler yaşasak bile hayata karşı direnmeliyiz bir kadın olarak.Ve şunu yazmaktaqn kendime el koyamayacağım.Okul bitirip bir iş sahibi olmak herkezin hakkı bu hakkı kendimize tanımalıyız tüm zorluklara rağmen.BİZLER KADINIZ BAŞARAMAYACAĞIMIZ HİÇ BİRŞEY YOKTUR.🎈
