“Çünkü hep olmayacak şeylerin yazıldığı bir oyunun bitmeyen provası ve elbet seni bir türlü unutamıyor olmamla düşen irademin muhtevası aynıdır. Boştur. Bir yere varmaz.” Alper Gencer’in bu satırları, çalışmakta güçlük çeken kalbimi bile paramparça etmeye yetiyor. Elbette biliyorum, bir fidanın iki güne ağaç olmasını bekleyemeyeceğim gibi kendimin de iki güne iyileşmesini beklemiyorum. Benim kalbim biraz bozuldu anne ya…Ya da tam bütün parçaları birleştirecekken tsunami oldu ve hiç tamamlanamadı. Bilmemek beni ara ara (kısa aralar) delirtiyor. Kalbimin yerini bilmediğim ortaokul zamanlarımı felaket özlüyorum. Şimdi malum böyle zor oluyor, ilk başta bilmiyorsun oh mis hayat devam ediyor sonra yerini öğreniyorsun ve daha sonra bir anda Fikirtepe’nin kentsel dönüşümü gibi her yer toz duman ve koca bir boşluk… buna da “Elimle koymuş gibi buldum Allah almış gibi kaybettim.” deniyor. O da koyuyor işte. Birilerini özlemeyi geçen sene bıraktım ben, sırtımda göremeyeceğim yerlerin imkansızlığı gibi olan insanları kalbimde madalyon gibi taşımıyorum artık. Çünkü biri size kıymet vermiyorsa, sizi sevmiyorsa; bundan bir sürü şiir çıkar, şair çıkar, kaos çıkar o kişiden karşılık çıkmaz. Ben, hayatım boyunca hep en çok istediğim şeylerle sınandım. Kazandığım hiç olmadı, sonra değiştim. Eski kişiliğimi hatırlamıyorum ama bu halimden daha iyi biri olduğuna eminim. Savaştığım herkes ve her durum bir gün bitecek ve barış ilan edeceğim zamanlara da şahitlik edeceğiz. Doktor hanım aşırı olduğumu söyledi. Aşırıymışım, duygularımın bir ayarı yokmuş. Doğru, yok gerçekten. Hiçbir şeyi dozunda yapamıyorum. Severken çok, ağlarken çok, gülerken çok, yürürken çok, yerken çok, yaşarken çok, ölürken çok, keserken çok, uzatırken çok, nefret ederken çok, unuturken çok, hatırlarken çok, giderken çok…Ne? bakma şimdi öyle, biliyorsun ilaç milaç hiiçç benlik değil. Hem ben bu merdivenlerin basamaklarını ikişer üçer çıkmayı seviyorumdur belki derken hemen aklıma Didem Madak geliyor; “Ama yazgısını yaldızlı çokomel kağıtları gibi, tırnaklarıyla düzeltemiyor insan.” diyor. Yani ne yaptıysam da olmadıysa bu Allah’ın suçu. Neyse işte yoldan geçenin bile bildiği bir konu olduğu için konuşabiliriz; unutturayan Allah seven yerlerimin yüzde 90 civarı hissesini aldı benim. Alsın, olan ile yola devam ediyoruz. Ben her koşulda yola devam ederim, çünkü ben her koşula hazırım, çünkü annem beni hazır doğurmuş. Velhasıl kelam, tüm gitmelerime rağmen kalan taraf olarak kalbimde taşıdıklarıma zaman zaman ekseriyetle küfür eder, bazen de dua ederim.. Ne de olsa ölüye bile hiç yoksa senede bir kez dua ediliyor.
3 Gulhu 1 Elham Amin
