Selamlar 🙁
Üzgünüm 🙁 Dertliyim 🙁 Mutsuzum 🙁
Yaşım 23. Üniversiteyi yeni bitirdim ve yetişkinlerin dünyasına dahil olmaya çabalıyorum. Çabalıyorum diyorum çünkü bu yaş herhangi bir şey başarmak için çok zor bir yaş. Yaptığınız hiçbir şey bir çaba olmaktan öteye gidemiyor.
23 yaşındaysanız kimse sizi sevmez. Ülkede ekonomik kriz var, işsizlik seviyesi rekor üstüne rekor kırıyor. Siz utanmadan okulu yeni bitirmişsiniz ve hâlâ ne yapmak istediğinize dair hiçbir fikriniz yok. Okuduğunuz bölümü niye okuduğunuzu sorgularsınız. “Zaten kimse alanıyla ilgili iş yapmıyor ki” dersiniz, alakasız işlere başvurursunuz. Her iş görüşmesi aynı şekilde biter: “Biz sizi ararız.” Evet, evet, çok duyduk bu lafları, kesin ararsınız.
Bir de yetmezmiş gibi etrafınızdaki herkes evlenip çocuk sahibi olmaya başlıyormuş gibi gelir. Birini bulmazsanız açıkta kalacakmışsınız gibi bir tribe girersiniz. Eskisi gibi sosyalleşme şansınız da yok. Ne paranız var ne arkadaşınız kaldı. Üniversiteden sonra eski günlerdeki gibi gezip tozmalar yok artık.
Derken KYK borçları dayanır kapıya. Faturalar hayatınızın parçası olur. İş bulmanız için üzerinizde aile ve toplum baskısı… Artık çaresizlikten diplomasız da yapılabilecek işlere bakmaya başlarsınız.
Yani siz dediysem, yanlış olmasın, kendimden bahsediyorum 🙁
İşsizlik zor iş, zor…
Önerilen İçerik: Bir İşsizin Sahip Olduğu En Kıymetli Hak: İşsizlik Maaşı Hakkında Bilmeniz Gerekenler
