2020 tarihin en sıcak 2. yılı seçildi. Şasırdık mı? Tabiki de hayır. Yıl bir başladı pir başladı. Allah ne verdiyse hepsini gördük. Şaşıramıyoruz. Bittimi dedikçe yenisi geldi. Yüce Rabbim bizi çarptı resmen .
Sosyal paylaşım sitelerindeki “20 yıl sonra çocuklarıma 2020 felaketlerini anlatıyorum” temalı her paylaşımda güldük eğlendik. Durumu daha komediye çevirdik. Yinede olmadı. Ya herşeyi anlıyorum. Depremler, seller, toprak kaymaları, küresel ısınma, kuruyan göller, maymun istilası, bizon istilası, fil istialsı, çekirge istilası,İran’da patlıcan yağmuru (bunubileanlıyorum), yanardağ patlaması. Hepsine eyvallah. Hepsini anlıyorum. Ama Rize’deki uğur böceği istilası nediiiiir?? O masum, o tatlı bir uğur böceğiydim. Ne biçim yılsın be .
Ankara Polatlı’da kum fırtınası olduğunda bazı paylaşımlar çok komikti. “Mevlam baktı 2020’de ölmüyoruz üzerimize toprak atıyor.” Bu paylaşım 2020’nin benim için özetiydi. Çok gülmüştüm. Ağlanılacak halimize gülmüştüm.
Resmen 2020 boyunca Mart ayını yaşadık. Bu dünyanın imtihanlar dünyası olduğunu hepimiz biliriz. Ama ilk kez bir similasyonun içinde olduğumuzu bu kadar hissettim. Sanki bir strateji oyununun içinde level atlamaya çalışıyoruz. Adeta bir similasyonun içindeydik. Birşeyler düzelmeye yeni yeni başlıyor sanki. Yada artık öyle olmasını diliyorum. Ama içimden bir ses diyorki “2020 henüz gölünü atmadı.” Yazıyı yazarken dedim ki kendi kendime “Ben bu yazıyı yazıyorum ama yıl henüz bitmedi. Dalga geçme Çiçek” dedim. Hani son birkaç gün kala bir gol atarsa helal olsun der önünde saygıyla eğiliriz bizde.
Şakayı bi yana bırakırsak hayat bize çok büyük bir ders verdi. Ama ANLAYANA. Evren bize “DUR” dedi. “Sakin ol insan oğlu. Çok hızlısın yavaş” dedi. Yaşam telaşındaki bizlere bir tokat oldu. Nasılda bocaladık. Ailelerimizden nasılda kopmuşuz. Biz bu sınavı hakkettik. Ne eksik ne fazla. Bu bize büyük bir tokattı. Kendimizi unuttuk. Hırslarımızın kurbanı olduk. Kapımızda lüks arabalar, çalar saatlerin kölesi olduk. Evren sana ” DİNLEN” dedi. İçimize çekildik. Gerçek kendimizle yüzleştik. Bir çoğu aslında ne kadar da yanlızlıktan korktuğuyla yüzleşti. Farkındalık arttı. Ve nihayet…
2020’nin son günlerine geldik. Pek çok acıyla karşı karşıya kaldık. Belki sevdiklerimizi kaybettik. Belki en sevdiklerimiz bu virüse maruz kaldı ve korktuk. Ama herşey gibi bununda sonu gelecek. 2020 boyunca kaybettiğimiz tüm canlara selâm olsun. Ruhları şad olsun. 2021i umutla bekliyorum. Gelen gideni aratmasın ne olur.
