Merhaba..
Nasıl başlayacağımı, ne diyeceğimi, ne anlatacağımı bilmeden başlıyorum yazmaya.
‘Sen varsın,
Ben varım,
Biz yokuz.’
Bilmiyorum, biliyor musun Cemal Süreyya’dan bir mısra çaldığını ve bu mısranın yüreğime dokunduğunu?
Bitti…
Bitecek.
Sen ‘unutamıyorum’ diyorsun ya, ben de unutmaya çalışıyorum.
Aslında sen, onu unutmaktan korkuyorsun çünkü yaşadıklarınızı seviyorsun.
Üzerinden zaman geçince sanki ,yaşananları sen yaşamamışsın gibi hissediyorsun. Evet, hiçbir şey unutulmaz ama hatırlamama gibi bir şansımız var. Sen bunu hiç değerlendirmiyorsun.
Herkes; benim sevmediğimi, kimseyi sevemeyeceğimi düşünüyor. Bense yanan bir çemberin içinde yaşamaktayım. Karşıda sen..Diğer yanda ise Güliz..Sen onu seviyorsun, o da seni. Ben bunu biliyorum. Sen anlattın unuttun mu?
Ben senin gibi acıyı sevmiyorum.
İçimde ‘yanan bir yürek ve başkasına sevdalı yarim var‘ demek istemiyorum.
