Her kesimden insanın daima tüm noktalarına birden ulaşabildiği lüksler vardır. Ya da eziyetler, her neyse.. Bunlardan biri duygulardır. Her çeşidine her an ulaşabiliyoruz. Bazen saatte bir, bazen günde bir, bazen yılda bir, bazen de hiç bir şekilde.. – Hissizlikten bahsediyorum – ama konu bu da değil zaten. Konu duygular.. İnsanın bir ruh terazisi olduğunu düşünün ve onunla duygularını tarttığını. Bu duygular çoğunlukta negatif duygularsa, kendinizde dahil çevrenizdeki herkes karamsar olduğunuzu düşünür. Muhakkak sebepleriniz vardır. Genellemeler hoş olmasa da karşı cinsten nefret etmeniz için sebepler olabilir mesela. Onların saplantısına hadsizliğine, istediği her şeyi elde etme sanrısına denk gelmiş olmanız bile bunun için yeterlidir. Bunun altında yatan ailesel eğitim, ataerkillik gibi durumlara hiç girmek istemiyorum. Çünkü sadece duygulardan bahsediyorum. Bazen belirsizlik bir duygu olabilir mi acaba diye düşünüyorum. Çünkü sanırım son zamanlarım hep bu hisle geçti. Eğer öyleyse, yani bu bir duyguysa ben sadece ve sadece belirsizlik hissediyorum uzun zamandır.. Bunun suçlusu ben miyim? Tartımdaki negatif duygularımın daha ağır olması mı peki? Yoksa her insanın bir şeyleri hissetmesini mimarı bir başka insan mı? Yalancılar, benciller, saplantılılar, anlayışsızlar, heveslik davrananlar ve değişenler.. Bu kategori dahilinde birine ya da bir kaçına denk gelmiş olmam, yani iyi insan inancımın zedelenmiş olması bana böyle hissettiriyor olamaz mı? Bazen çok üzülüyorum. Sevdiğim, özlediğim, hiç bir kötü duygunun girmediği ruhumda gözlerimin içini bile adam akıllı bakmayan birilerini barındırdığım için. Sevgi karşılıksız olmasaydı keşke diyorum. Çünkü öbür türlü kalbim bir kez varlığını alışılagelmiş bir sızı ile değil, sıcak bir ağırlıkla hatırlatabilirdi.. İyi geceler, – günaydın -…
14.11.20
